İzmaritlerin ucunda kalan son nefestin,
Kalamış’ta gün sonuydun, benzersizdin,
Fenerbahçe de ilkbahar yürüyüşü,
Martıların gökyüzünde süzülüşü,
Sana bakmak ibadettendi…
Gözlerinde gördüğümün ismindendi…
Ilık sularda dansetmekti ellerin,
Başını kaldırıp gökyüzüne bakmaktı,
Akıl sahipleri nasıl düşünürlerse,
Öyle anlamaktı…
Güvenmekti senin gidişini seyretmek,
Ardından boynu bükük, gelişini beklemek.
Denizlerin arkasına kaçmaktı
İnsanların hoyratlığından usanarak…
Gelivermek mesela Beşiktaş’tan
Geçmek boğazı boydan boya,
Aklın hükmünü kaybetmesi, sonra
Ulaşmak bir anda en uzak noktaya…
çizmekle anlatılamayan resimler biliyorum
öyle ki bilmekten korkuyorum…
sana kayıpmış gibi gelir zaman
oysa böyle değilmiş, buna inan
seni Fenerbahçe’de görmekte bir imiş
gördüğünü görürsen sende,
O birden sen imiş…
Sultanahmed
çeşmesinde dilekler tutup,
Oyun bahçesinde salıncağı sallayan,
Uzakta, bayramını hasretle geçirip,
Ama bir türlü gelmeye yüzü olmayan;
Soğuk odasında arkadaş hasretini ,
Sırtına yüklenen kaderin hilesini,
Yükselir gibi arşa gül yüzü...
Görmüştür elbette, anlamalısın bu hüznü…
Artık konuşmaktan maksat kalmamıştır.
Sana doğru atılan her adım batmıştır.
Artık zamanın acıması kalmadı
Sabrı kalmadı dakikaların…
Her biri hızlı bir şekilde akıyor
Resimde güzel gözlerin benden kaçıyor…
Oysa seninle biz hiç balık yemedik mesela
Şöyle boğaz manzaralı maviş bir masada
Veya hiç seyretmedim seni
Gözlerin nasıldır bilmiyorum daha
Daha anlatamadım sana inan,
Hangi ismini almış öne, seni yaradan…
Kaybolup gidersin sen yine
Ben bulurum seni,
Gözlerindesindir gecenin,
Tükenince sigarası tiryakinin,
İzmarite uzanışıdır sana atılan adım…
Sana her bakışım seni arayışım,
Nereye varacağım, nerede kalacağım?
Zormuş be canım…
Yorumlar
Yorum Gönder