Hatırla...

                                       HATIRLA

şimdi doğduğun yerlere karlar yağıyor. ellerini tutuyor çocuklar,

üşüyorsun. 
ve ben en güzel resimleri çiziyorum senin için.
ama sen görmüyorsun. 
o soğuk ülkenin içinde bir yerdeyim. belki bir bardak çayın içine gizlendim.
sana en güzel simgeler ve en güzel nesnelerle geleceğim.
yeniden sevecek yeniden düşüneceksin.
kalbin yeniden titreyecek...
bir romanı okurken öldürülen kahramanlar olacak
korkacak mısın...

sonra sözler vereceksin, upuzun ve mutlu gecelerin hatırına.
ve ben bir limandan kalkan ilk gemiye o sözlerine güvenerek atlayıp gideceğim. 
giderken geride bıraktıklarını düşünmeyen insanlar gibi değil
içimin en kanayan yanını yanına bırakarak
neden diye soracak mısın? 
bulutların gözlerini perdelediği gibi kalbini perdeleyecek mi yalnızlık
ve en umulmadık bir anda kalbini içini benim bin bir renge boyadım evlerimi verecek misin bir başkasına...
gidecek misin?

gitsen de bir başkasının haberi daha olmayacak bundan. 
kimse bilmeyecek seni. Kimse düşünmeyecek inan buna.
seni boş sohbetlerin konusu yapmayacağım. boş gözlerin esiri etmeyeceğim seni
sana en güzel yerinde bir gök kuşağının en güzel hazinelerini vermek de isterdim.
bunca sözün ardında bunca göz yaşından sonra yinede
bir kilo rakıyla bir büyük dosta bırakıp beni... 
hayatın son günlerinde bensiz, mutlu ve en şık yerlerde....
hatırlayacak mısın?