Biliyorum çok klasik olacak ancak yakından bakıldığında o kadar klasik değil. konuşacağımız ve anlatacağımız konular tamamen "özel" çocukları kapsıyor. hiperaktivite ve benzeri hastalıklar hakkında az çok bilgi sahibi olanlar daha dikkatli okuyacaklar. ancak ben bundan 5 sene kadar önce hiç birini bilmezdim. fakat ADA hepsini öğretti bize. şimdi sizin için anlatacaklarım size sıradan gelebilir. ama biz hepsini yaşayarak ve kalbimizin bin bir yeri kanayarak öğrendik.
sizinle çok az bir kısmını paylaşmak ana hedefim. çünkü bu yaşanarak öğrenilen, başka hiç bir şekilde öğrenilmesi mümkün olmayan bir deneyim. herkesin çocuğu elbette çok özeldir ama o en özellerinden biri.
sizlerle ilk etapta oyuncaklar hakkında konuşacağım. oyuncakların hayatımızdaki yeri inanılmaz... oyuncaklar hakkında ablamla yaptığım sohbetten bölümler vereceğim. kendisi çocuk pedagogu değil. ama ADA nın annesi. bu sebeple benden çok daha fazla şey biliyor. ADA nın herhangi bir oyuncakla oynama süresi yaklaşık 3 dakika kadardı. kimbilir belki daha bile azdı. herhangi bişeye ilgi gösterme süresi de 1 dakikayı geçmiyordu. böyle bir çocuğa oyuncak sevgisi kazandırmak kolay değildir. bence ablam dinlenmeyi en fazla hak eden insnların başında geliyor.
elbette her çocuk bir değildir. herkese özel bir durum her zaman olacaktır. ancak bu yazdıklarımız bizi okuyan her hangi birine rehber olabilir. ve yeni ebeveynlerde inanın pek çok fayda bulacaktır.
yazı yarına kadar hazır olacaktır. sizlere şimdilik esenlikler diliyorum. hoşcakalın.
https://alicesohbet.blogspot.com/2018/09/oyuncaklar-2.html
Yorumlar
Yorum Gönder